Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Η δολοφονία του Καποδίστρια

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 1831...
Στο Ναύπλιο δολοφονείται ο Ιωάννης Καποδίστριας, ενώ πλησιάζει στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα για την Κυριακάτικη λειτουργία. (Στη φωτό: Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, έργο του Διονυσίου Τσόκου, 1850).

Δράστες είναι ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αδελφός και γιος του Πετρόμπεη.
Ο τελευταίος έχει φυλακιστεί, κατηγορούμενος για στασιαστική δράση. Ο μονόχειρας σωματοφύλακας του κυβερνήτη πυροβολεί και τραυματίζει θανάσιμα τον Κωνσταντίνο. Ο άλλος βρίσκει καταφύγιο στη γαλλική πρεσβεία και τελικά θα παραδοθεί. Θα δικαστεί σε θάνατο και θα εκτελεστεί.

Με την δολοφονία του Καποδίστρια κόπηκε βίαια η προσπάθεια ανάκαμψης και εκσυγχρονισμού του μόλις ελεύθερου νέου Ελληνικού κράτους. Ο θάνατος του Κυβερνήτη έγινε λαϊκός θρήνος, μέσα από τα δημοτικά τραγούδια. Ο χώρος της δολοφονίας του I. Καποδίστρια στο Ναύπλιο είναι ένας από τους τραγικότερους και ιερότερους χώρους της πατρίδας μας.

Μπροστά από την εκκλησία, λίγο πριν την είσοδο, υπάρχει ακόμα το καντήλι, στον τόπο μαρτυρίου του Κυβερνήτη. Ο άδικος και τραγικός θάνατος του I. Καποδίστρια παραμένει ζωντανός στη μνήμη των Ελλήνων που επισκέπτονται καθημερινά τον μαρτυρικό τόπο του θανά­του του. Τη θλιβερή είδηση της δολοφονίας του Κυβερνήτη με χαρακτηριστικά μοτίβα της δημοτικής ποίησης την περιγράφει, μεταξύ των άλλων, και το ακόλουθο πελο­ποννησιακό τραγούδι, που αποτελείται από 14 δεκαπεντασύλλαβους στίχους:

Ένα πουλάκι ξέβγαινε ‘πό μέσ’ από τ’ Ανάπλι,

στηγ Κόρθο κάνει κολατσιό και στη Βστίτσα γιόμα,

στημ Πάτρα μπαρκαρίζεται, στο Μεσολόγγι πάει,

πάει χαμπέρια των Κλεφτών και των καπεταναίων.

-Πες μας, πες μας, πουλάκι μου, κανα-καλό χαμπέρι.

-Τι να σας πω, μωρέ παιδιά, τι να σας μολογήσω,

εψές, προψές που πέρναγ’ από μέσ’ από τ’ Ανάπλι,

άκουσα το μουσαφερέ και τηγ κρυφή κουβέντα,

τόγ Κυβερνήτη σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι.

Τρεις ντουφεκιές του ρίξανε με τρι’ ασημένια βόλια.

Το ‘να τόμ πήρε στηγ καρδιά και τ’ άλλο στο πλεμόνι,

το τρίτο το φαρμακερό τόμ πήρε στο κεφάλι.

Το στόμα τ’ αίμα γέμισε, τ’ αχείλι του φαρμάκι

κ’ η γλώσσα τ’ αηδονολαλεί σαν το χελιδονάκι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: