Το υπέργειο τρένο του Σύδνεϋ (δεν έρχεται πουθενά σε επαφή με την επίγεια κυκλοφορία της πόλης), λειτουργεί από το 1988 και διεκδικεί άξια τον τίτλο του μαζικού μεταφορέα του 21ου αιώνα.
Tο ηλεκτροκίνητο σύστημα monorail, είναι φιλικό στο περιβάλλον, αθόρυβο και ταχύ, μπορεί
να μεταφέρει 5.000 επιβάτες την ώρα και αποτελείται από ένα δακτύλιο 3,6 χλμ. που συνδέει το κέντρο της πόλης με την αναβαθμισμένη περιοχή του λιμανιού Nτάρλινκ Xάρμπορ.
Oι έξι συρμοί που χρησιμοποιεί γλιστρούν αθόρυβα στην ανυψωμένη ράγα (ελάχιστο ύψος από το έδαφος 5,5 μέτρα) και είναι ελεγχόμενοι πλήρως από μικροεπεξεργαστές.
Το Ντάρλινγκ Χάρμορ, από το οποίο πήραμε το monorail, είναι κάτι σαν λιμάνι για πλοία, μαρίνα για γιωτ, εμπορικό κέντρο, ενυδρείο, σύμπλεγμα εστιατορίων και χώρος αναψυχής, όλα αυτά σε ένα. Και να φανταστείτε ότι πριν είκοσι χρόνια ήταν ένα υποβαθμισμένο λιμάνι. Το 1988 έγινε η πρώτη του αναμόρφωση και με την ευκαιρία των ολυμπιακών αγώνων η δεύτερη.
Tο ηλεκτροκίνητο σύστημα monorail, είναι φιλικό στο περιβάλλον, αθόρυβο και ταχύ, μπορεί
να μεταφέρει 5.000 επιβάτες την ώρα και αποτελείται από ένα δακτύλιο 3,6 χλμ. που συνδέει το κέντρο της πόλης με την αναβαθμισμένη περιοχή του λιμανιού Nτάρλινκ Xάρμπορ.
Oι έξι συρμοί που χρησιμοποιεί γλιστρούν αθόρυβα στην ανυψωμένη ράγα (ελάχιστο ύψος από το έδαφος 5,5 μέτρα) και είναι ελεγχόμενοι πλήρως από μικροεπεξεργαστές.
Το Ντάρλινγκ Χάρμορ, από το οποίο πήραμε το monorail, είναι κάτι σαν λιμάνι για πλοία, μαρίνα για γιωτ, εμπορικό κέντρο, ενυδρείο, σύμπλεγμα εστιατορίων και χώρος αναψυχής, όλα αυτά σε ένα. Και να φανταστείτε ότι πριν είκοσι χρόνια ήταν ένα υποβαθμισμένο λιμάνι. Το 1988 έγινε η πρώτη του αναμόρφωση και με την ευκαιρία των ολυμπιακών αγώνων η δεύτερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου