Σήμερα με τάϊσε η Κύπρος.
Έφαγα κολοκάσι, ίδιο με αυτό που σερβιρίστηκε το 1191 μ.Χ. στο δείπνο για το γάμο του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου με τη Βερεγγάρια, στο κάστρο της Λεμεσού.
Το κολοκάσι λέγεται και Αγκινάρα της Ιερουσαλήμ.
Περιέχει πρεβιοτικές ίνες και είναι πλούσια σε ινουλίνη, έναν υδατάνθρακα που διασπάται σε φρουκτόζη.
Πως μαγειρεύεται; Σερβίρεται με ή χωρίς το δέρμα του και μαγειρεύεται όπως η πατάτα:
Ψητό, βραστό ή στον ατμό, ενώ κάνει και απολαυστικές σούπες. Μπορεί επίσης να τηγανιστεί με λίγο βούτυρο, μαζί με το δέρμα του, το οποίο είναι λεπτό και θρεπτικό, αρκεί προηγουμένως να έχει πλυθεί καλά. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γαρνιτούρα σε μια σαλάτα.
Θυμίζω: Το κολοκάσι, το 2002, πήρε τον τίτλο της καλύτερης σούπας λαχανικών στο φεστιβάλ της Νίκαιας, στη Γαλλία.
Επίσης στην Βάδη- Βυρτενβέργη στην Γερμανία, πάνω από 90% της ρίζας αγκινάρας Ιερουσαλήμ χρησιμοποιείται για την παραγωγή ποτού που ονομάζεται «Topinambur», «Τόπι» ή «Rössler».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου